તા. 9-4-2010, ગાંધીનગર
સાંજે ભૂમિભ્રમણ કર્યા પછી સ્વામીશ્રી વિશ્રમ માટે ખુરશી ઉપર બેઠા હતા. સામે સંતો બેઠા હતા.
ડૉ. કિરણ કહે : ‘એટલાન્ટામાં ધોળિયા ડૉક્ટરો આપને મળવા માટે આવ્યા, ત્યારે તેઓને આશ્ચર્ય થયું હતું કે 90 વર્ષે આટલી સારી તબિયત !!’
સ્વામીશ્રી તરત જ કહે : ‘કેટલા હરિભક્તો જપ, તપ, વ્રત, પ્રાર્થના કરે છે ! કોઈ ધારણાં-પારણાં કરે છે, તો કોઈ પદયાત્રા કરે છે. આ બધા આશીર્વાદ થઈ જાય એટલે મારા ભઈ ! ચાલે છે.’
નારાયણચરણ સ્વામી કહે : ‘આ બધાનાં તપ, વ્રત અને આપના સુસ્વાસ્થ્ય માટેની પ્રાર્થનાઓ આપ સાંભળજો.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘ભગવાન સાંભળે છે. એટલે જ એમની કૃપા અને દયાથી બધું છે અને ચાલે છે.’
બ્રહ્મવિહારી સ્વામી કહે : ‘90 વરસે કોઈને બોલવાનાં પણ ઠેકાણાં ન હોય ! જ્યારે આપ જે રીતે કાર્ય કરો છો એ જોઈને ઘણાને આશ્ચર્ય થાય છે. શૉના ઉદ્દઘાટનમાં યોગેશભાઈ લાખાણી આવ્યા હતા. તેઓ બહુ મોટા વકીલ છે. તેઓ કહે, ‘પ્રમુખસ્વામીએ આ ઉંમરે એકધારા જે આશીર્વાદ આપ્યા અને એમાં પણ જે ક્લેરિટી હતી એ ખૂબ જ અદ્ભુત હતી.’
વળી, વૉટર શૉની વાત નીકળતાં બ્રહ્મવિહારી સ્વામી કહે : ‘જેણે જેણે વૉટર શૉ જોયો છે એના ખૂબ અદ્ભુત અભિપ્રાય આવે છે. આપે દૈવત મૂક્યું છે અને દિવ્યતા મૂકી છે, એનો જ આ પ્રતાપ છે. કોઈ બીજું આવું કરવા જાય તો કરી જ ન શકે.’
સ્વામીશ્રી મૌન રહીને આ વાત સાંભળતા હતા, એટલે બ્રહ્મવિહારી સ્વામી કહે : ‘બરાબર છે ને ? આપ તો કંઈ બોલો.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘એમાં બોલવાનું શું ?’
સ્વામીશ્રી કંઈ બોલ્યા નહીં એટલે વળી વાત આગળ ચાલી.
ડૉ. કિરણભાઈ દોશી કહે : ‘90 વર્ષની ઉંમરે આવું કરવું એય હિંમત કહેવાય.’
બ્રહ્મવિહારી સ્વામી કહે : ‘વળી પચાસ પ્રશ્નો આવે અને એ પણ આપની છાતી ઉપર જ આવે છે.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘બધી ભગવાનની હિંમત છે. આ છાતી ઉપર એ બેઠા છે એટલે કામ થાય છે.’
બ્રહ્મવિહારી સ્વામી કહે : ‘ગમે એટલા પ્રશ્નો આવે તોય મોઢા ઉપર રેખા પણ બદલાય નહીં. પ્રશ્નો લઈને આવીએ તોય સાંભળ્યા પછી પણ એટલા જ સ્વસ્થ.’
સ્વામીશ્રી કહે : ‘આ તો કેવું છે ! સૌ મળીને ગાડું. હરિભક્તો ને સંતો બધા એવા છે. સમર્પણ પણ એવું. શ્રીજીમહારાજ અને શાસ્ત્રીજી મહારાજ અને યોગીજી મહારાજના વખતમાં પણ એવું જ સમર્પણ હતું. એટલે મારા ભઈ ! કાર્ય થઈ જાય છે.’
તમામ યશથી સ્વામીશ્રી સંપૂર્ણ અલિપ્ત જ રહ્યા.