તા. 21-12-2016, નવસારી
આજે મુલાકાતો દરમ્યાન વડોદરાના દર્શનભાઈ પટેલ આવેલા. તેમને લઈને આવેલા હરિભક્તોએ સ્વામીશ્રી સમક્ષ રજૂઆત કરવા માંડી કે ‘આમના શરીરમાં છેલ્લાં 20 વર્ષથી કાળભૈરવનો પ્રવેશ થાય છે અને તેનાથી ખૂબ હેરાનગતિ થાય છે. ઘણા બધાને બતાવ્યું પણ કોઈ પરિણામ આવતું નથી.’
તેઓનું આ વાક્ય પૂરું થયું - ન થયું ત્યાં જ તે આગંતુકના હાથ જોડાઈ ગયા. મુખ ફરી ગયું. હાથ-પગ ને શરીર ધ્રૂજવા લાગ્યાં. શબ્દોમાં પણ બીકની ધ્રુજારી વ્યાપી ગઈ. શબ્દો તૂટવા લાગ્યા... અને તેઓ સ્વામીશ્રીથી દૂર જવાના પ્રયત્ન સાથે બોલવા લાગ્યા : ‘જવું છે, મહારાજ ! જવું છે... ભૂલ થઈ ગઈ, મહારાજ ! ભૂલ થઈ ગઈ... જોવાતું નથી... જોવાતું નથી... આશીર્વાદ આપો... જવું છે... જવું છે... આશીર્વાદ આપો... જોવાતું નથી...’
બોલનારના અવાજની ધ્રુજારી અને બુલંદી ધીરે ધીરે વધતી જતી હતી. તે વખતે સંતોએ જોયું તો સ્વામીશ્રી અપલક નેત્રે આ મુમુક્ષુને તથા તેમાં પ્રવેશેલા કાવભૈરવને જાણે દૃષ્ટિમાં લઈ રહ્યા હતા. તે દૃષ્ટિમાં તેજ હતું, વેધકતા હતી. એક સંત પ્રસાદીજળની બૉટલ ખોલી પાણીની અંજલિ પેલા આગંતુક પર નાખવા લાગ્યા. સ્વામીશ્રીની દૃષ્ટિ અને પ્રાસાદિક જળના પ્રતાપે દર્શનભાઈ તરત જ શાંત થઈ ગયા. તેમને કળ વળી. તેઓને બાજુમાં લઈ જઈ બેસાડ્યા, પાણી પાયું. તેમના ચહેરા પર શાંતિ હતી, સ્થિરતા હતી; કારણ કે તેમના શરીરમાંથી કાળભૈરવે હંમેશને માટે વિદાય લઈ લીધી હતી.
‘હરિ કે દાસ સદા સુખકારી, નીડર કરત જમત્રાસ સેં...’નો અનુભવ આજે સૌએ સ્વામીશ્રીમાં કર્યો.